‘Trots dat we dit voor mekaar krijgen’

Interview met Ankje en Aafke in het kader van het 50-jarig bestaan van Amnesty International.

Aafke Koopmans (31) en Ankje Land (32) vormen de drijvende kracht achter de Amnesty-groep in het Friese Garyp. Ze zijn best een beetje trots op wat ze samen hebben bereikt. ‘Toen we net begonnen, schreven wíj alleen een brief, nu doen zestig mensen dat.’

Eigenlijk waren het hun moeder en grootmoeder die lange tijd fanatiek brieven schreven voor Amnesty. Maar toen die er na vele jaren mee stopten, stierf de schrijfgroep in Garyp een stille dood. ‘Ankje en ik waren inmiddels allebei het dorp uit’, vertelt Koopmans, ‘maar op de een of andere manier bleef het maar door mijn hoofd spoken dat ik dit zo jammer vond. Ik wilde er wat mee, maar wist alleen niet goed wat. Ik miste het brieven schrijven. En eigenlijk wilde ik ook nog wel meer voor Amnesty doen.’ Haar vriendin – en inmiddels ook overbuurvrouw – bleek hetzelfde gevoel te hebben en zo gebeurde het dat de twee in 2007, jaren nadat hun moeder en grootmoeder de laatste brief geschreven hadden, zelf een nieuwe groep oprichtten in hun geboortedorp. ‘We woonden inmiddels allebei weer in Garyp en wisten wel een aantal mensen die enthousiast waren. Zo hadden we binnen no time de cirkel weer rond.’

Inmiddels is de groep Garyp een van de jongste en meest enthousiaste Amnesty-groepen van het land. Jaarlijks melden zich nog nieuwe brievenschrijvers aan en lopen er weer meer mensen mee in de fakkeloptocht op 10 december. ‘We hebben niet het gevoel dat het aantal enthousiastelingen hier terugloopt, zoals je elders vaak hoort. Er zijn hier nog veel brievenschrijvers van vroeger actief. Het wordt zeer gewaardeerd dat wij de draad weer hebben opgepakt’, aldus Land. Koopmans voegt toe: ‘In Garyp heeft overigens geen enkele vereniging te klagen. Alles loopt hier goed.’

De twee doen, in samenwerking met de andere leden van de Amnesty-groep, dan ook hard hun best om voortdurend met nieuwe ideeën te komen. Een fietstocht om goed nieuws-berichten onder de aandacht te brengen, een fakkeltocht op 10 december, voor volgend jaar een high tea voor vrouwen op internationale vrouwendag en, ze komen er niet onderuit, de jaarlijkse braderie. ‘We denken echt goed na over hoe we het zo leuk mogelijk kunnen maken. De ideeën rijzen de pan uit. Garyp is een klein dorp; ze mogen ons niet zat worden hier.’

Druk is het wel, naast hun baan en de zorg voor hun jonge gezinnen. ‘Veel!’ roepen ze in koor als antwoord op de vraag hoeveel tijd het Amnesty-werk ze wekelijks kost. Ze hebben er allebei andere dingen voor opgezegd, want combineren bleek lastig. Maar ze doen het met plezier, ‘het is immers voor een goed doel’.

‘We zijn er best trots op dat we dit allemaal voor elkaar krijgen en dat we zoveel mensen enthousiast hebben weten te maken voor het werk van Amnesty. Toen we net begonnen, schreven wíj alleen een brief, nu doen zestig mensen dat’, aldus Koopmans. ‘We horen voortdurend hoe enthousiast we zijn. Dat stimuleert ons weer om verder te gaan. Dit is wat wij zelf kunnen doen aan alle onrecht in de wereld.’

Aafke Koopmans (22 januari 1980), Garyp, dialyse-verpleegkundige, Amnesty-lid sinds 2007
Ankje Land (2 april 1979), Garyp, ambtenaar, Amnesty-lid sinds 2007