Het is september 2006. Aafke en Ankje, twee in Garyp wonende vriendinnen, realiseren dat ze meer willen doen voor de wereld en komen in contact met Amnesty groep Burgum. Na een middagvullend gesprek wordt het besluit genomen mee te doen met de schrijfacties van Amnesty, als subgroep van Burgum.

Al snel blijkt dat Aafke en Ankje niet de enigen zijn in Garyp die brieven willen schrijven. Veel mensen in Garyp schreven in het verleden ook voor Amnesty, maar door omstandigheden is dat op een bepaald moment gestopt. Het verhaal dat er opnieuw tassen van Amnesty door het dorp gaan, doet het dan ook goed bij deze schrijvers. Maar niet alleen bij die mensen, ook veel jongeren voelen ervoor het werk van Amnesty te steunen, elk vanuit zijn eigen overtuiging, maar allen met hetzelfde doel voor ogen. In korte tijd levert dit bijna vijftig schrijvers op. Met elke maand en elke tas die voorbijgaat groeit de groep mensenrechtenstrijders in Garyp.

Daar blijft het niet bij, want al snel blijkt dat als groep functioneren veel beter gaat wanneer je niet direct afhankelijk bent van een andere groep. Het idee een eigen Amnesty groep te beginnen ontstaat tegen het einde van 2006. Na een paar weken van uitzoeken, informeren en vragen stellen valt het besluit een eigen bestuur op te richten. Los van Burgum is er, met de juiste inzet en een goed draaiend bestuur, toch veel meer mogelijk op het gebied van acties en bovendien maakt het de lijnen met de landelijke organisatie een stuk korter.

Het vinden van de juiste bestuursleden blijkt een minder zware opgave dan gevreesd, en zo gebeurt het dat er in januari 2007 zes jonge mensen bij elkaar komen om plannen te maken en taken te verdelen. Een paar weken later wordt de eerste daad aan het woord gevoegd. Geelkleurige folders vallen in elke brievenbus van Garyp. De folders vertellen de mensen dat hun dorp nu een eigen Amnesty groep heeft en dat het eerste wapenfeit deelname aan de landelijke collecte is. Nog geen week later staan de eerste collectanten bij de deur om niet alleen geld op te halen, maar ook om vragen te beantwoorden over deze nieuwe Amnesty groep en nog meer schrijvers te verwelkomen.

De totale opbrengst van die eerste collecte bedraagt ruim duizend euro; niet slecht voor een bestuur dat net begint en voor een dorp met zo’n zeshonderd huishoudens. Daarmee is de toon gezet. Garyp staat op de internationale kaart van Amnesty, en dat is niet iets wat ongezien voorbij mag gaan.